وصیت‌نامه شهید کیومرث عابدی
«به نام خداوند در هم کوبنده ستمگران
اول حرفی برای پدر و مادر عزیزم که سال‌هاست زحمت کشیدند که مرا به اینجا رسانده‌اند.
مادر جان! برای شما مادر عزیزم این وصیت را دارم، آن هم این است، من آرزویی در این دنیا داشتم و این بود که در راه دین خدمت کنم و آرزویم شهادت بود، الحمدالله به آرزویم رسیدم.
مادرجان! از شما و پدر گرامی خواهش می‌کنم بعد از شهادت من گریه نکنید. شما عزیزانم باید افتخار کنید که چنین فرزندی داشتید و در راه خدا و اسلام به درجه شهادت نائل آمده است. از شما خواهش می‌کنم بعد از نبودن من به برادرم بگویید که راه مرا ادامه دهد تا این صدام کافر و دست نشانده آمریکای جهان‌خوار را نابود کنیم.
از شما همچنین انتظار دارم بعد از شهادت من راهم را ادامه دهید. همچنین از خواهرانم انتظار دارم بعد از نبودن من اشک نریزید و به مادرم دلداری دهید.
به برادرم فرامرز که با این صدامیان می‌جنگد، بگویید تا آخرین قطره خون دارید با این یزیدیان بجنگید تا اسلام را زنده نگاه دارید.
دیگر عرضی ندارم به جز اینکه سلامتی شما را از خداوند بزرگ خواهانم.
خداحافظ مادرجان- ۱۳۵۹/۱۰/۲۷»
